Hayata dair...

Ya İstiklal Ya Ölüm, İstiklal’de Ölüm…

Ayni ülkenin yastığına baş koyuyoruz, ayni toprağın kokusuyla uyanıyoruz, beraber gündemler yaratıyor, kavgalar ediyor ve bayramlar kutluyoruz. Çoğu zaman aynı dili konuşamasak da böyle felaketler olduğunda ayni hisleri dile getirebiliyoruz. Biz toplumca didişsek de sevişsek de birbirimizi seviyoruz. Kalleş ve sinsi bir savaşın sebepsiz şehitlerini kabristana dönen toprağımıza gömdükçe, cennet vatanımızın getirildiği hali gördükçe, kudretiyle nam salmış bir ceddin torunları olarak gölgemizden korkar hale getirildikçe, haini, katili aramızda yaşatanlarla aynı toprağı paylaştıkça hepimiz de diri diri defnediliyoruz. Yeter bu işkence, Allah’ım sen kurtar ülkemizi.

Terörü kabul etmiyoruz. Allah rahmet eylesin, acımız büyük. Terör kurbanı şehitlerimize rahmet, acılı yakınlarına Allah’tan sabır, biz Türk milleti’ne metanet dilerim.

Biz Türk’üz, dünya korkar bizden, Avrupa’da bilindik bir söz vardır: Türk gibi güçlü diye. bizi yenemeyeceğini bilen tüm dünya kendi aramızda bölmeye çalışır anca. Hoşgörülü olmalıyız birbirimize karşı dostlarım, oyuna gelmemeliyiz. Anlayış ve hoşgörü bu tuzak savaştaki en güçlü silahlarımız. Türk olmak en üstün niteliğimiz. cozum nefrette değil, sevgide. Ne mutlu Türk’üm diyene..

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir